Ons “gewone” leven staat al weken op zijn kop. Toch zit het “oude normaal” nog steeds vast geankerd in ons systeem. Ik betrapte mijzelf er bijvoorbeeld vorige week op dat ik ondanks de gewoonte van de afgelopen weken, ik toch zonder nadenken een winkelwagentje vergat mee de supermarkt in te nemen. Daar sta je dan achter het klaphekje dat je er niet weer uitlaat om je onvergetelijke fout direct goed te maken. Je moet dan de hele winkel door met het schaamrood op de kaken om alsnog een karretje te halen.

En elke keer als je iets onderneemt gaan al die regels van het RIVM door het hoofd; kan dit nou wel of niet. Even een ander op je mobiel laten meekijken om een leuke foto te laten zien? De versoepelingen maken het er niet eenvoudiger op. Wat mag nou wel en niet of wanneer. Daarnaast wordt er ook nog eens gespeculeerd en geprotesteerd tegen de viruswaanzin, nieuwe wetten en racisme. Stiekem verlang ik wel eens terug naar die serene rust van de eerste weken aan het begin van deze pandemie. En zie ik liever door de bomen het bos weer………….

Doorzettingsvermogen.

We hebben het al vaak voorbij horen komen “Houd vol”! Elke persconferentie tracht onze minister president ons te motiveren om niet op te geven. Het vraagt van ons een lange adem.

“Hoe lang het ook duurt en ongeacht de hindernissen die je tegenkomt”.

Welke zin helpt jou om vol te houden in deze crisis? Houd vol. En blijf vooral doorademen.

Onbevangenheid, de deugd van deze week. Heb jij het nog in je? Of ken je het misschien nog van vroeger. De tijd van; je ziet wel, je hebt geen vooropgesteld plan. Weet jij veel. Onbevangen, onbevooroordeeld, zonder kennis vooraf te hebben. Wat maak je een boel nieuwe dingen mee en wat ontwikkel je snel. Wat een vrijheid, wat een ruimte voor jezelf. Spelen, dansen, ontdekken. Onbevreesd in het leven staan.

Ik zie dat meisje voor mij dat op een mooie zonnige dag een prachtige vlinder in het weiland ziet en hier vervolgens vrolijk achteraan huppelt. Alleen maar oog voor deze vlinder. Waar gaat hij heen? Kijk naar zijn kleuren, de wijze waarop hij vliegt. De bloemen waarop hij rust. De zon verwarmt je lijf, verder helemaal niets! Herken je dat gevoel?

Ergens raakten we deze onbevangenheid wellicht wat kwijt. Juist doordat we ons ontwikkelen, krijgen we ook meer kennis en doen we ervaringen op. Hierdoor kunnen we niet meer goed open ergens meer ingaan, je laten verrassen. Vaak maken we van te voren al een invulling hoe iets gaat lopen. We kunnen niet meer onbevangen naar iets of iemand kijken. Er ontstaat spanning en de ander voelt dit intuïtief aan. Dit kan betekenen dat deze spanning kan resulteren in wederzijds onbegrip of irritaties. Weinig positiefs aan!

Onbevangenheid is een deugd die we weer kunnen trainen als we dat willen. Ontdek voor jezelf dan wat maakt dat je “bevangen” bent. Vergelijk je jezelf met een ander of een eerder opgedane ervaring? Wanneer je inzicht krijgt op wat maakt dat je bevangen raakt kun je gaan oefenen door dit naast je neer te leggen. Vervolgens met openheid te gaan kijken en te luisteren. Alsof je voor het eerst de situatie of de ander bekijkt. Verbaas je, wees nieuwsgierig, zonder oordeel. Voel je vrij om je eigen pad te volgen.

• Welke zin op de kaart kan jou daarbij helpen?

Op mijn vele tochten door het bos kom ik vaak in aanraking met honden en hun eigenaar. De meeste ontmoetingen lopen goed met begrip en respect naar elkaar. Vanaf afstand observeer ik al wat de reactie van het baasje en de hond is als ze ons zien, zodat ik mij en mijn paard kan voorbereiden op de ontmoeting. Een baasje wat snel op zoek gaat naar de riem en enigszins onrustig de hond bij zich roept is meestal wat onzeker over de ontmoeting. Er zijn ook mensen die met hun hond snel achter een boom gaan staan. Soms maken ze zich ook nog eens klein door naast de hond te knielen. Wellicht met allerlei goede bedoelingen om bijvoorbeeld het paard niet te laten schikken of de hond te begeleiden. Zich niet bewust dat het paard hen allang heeft gezien of zich rot schikt omdat er iets stilletjes achter de boom verstopt dat hem misschien wel kan aanvallen. Echt doodeng voor een paard! Meestal gaan de ontmoetingen ontspannen, wordt er gegroet en vervolgt ieder zijn eigen weg. Toch zijn er nog wel eens situaties die de nodige spanningen opleveren. Zo ook vanmorgen in het bos.

Terwijl we over het pad stappen, komt er ons een dame tegemoet met een groep van minstens 8 loslopende grote honden. Deze honden scharrelen allemaal actief door het bos terwijl ze in onze richting komen. Ik besluit om een zijweg in te gaan. Enkele honden zien ons en willen op ons af komen. De dame roept ze, waarop de honden twijfelen en er toch een paar verder naar ons toe komen. Ik draai direct Jack om om hem te laten zien dat de honden naar hem toe komen. Hierop roept de dame boos dat we moeten doorlopen. Ik ben bang dat zij zich niet bewust is van het gevaar van dit soort situaties. Ik roep terug, dat als ik dat zou doen de honden zeker achter ons aan zouden komen, zeker als Jack zou willen vluchten. Ik had graag met haar in gesprek gegaan over honden en paardengedrag en de reden van mijn actie, maar de situatie was te spannend en de afstand met de dame te groot.

Paarden zijn prooidieren, altijd op hun hoede en daarmee vluchtdieren. Zij scannen continu hun omgeving of deze veilig is. Klaar om te vluchten als dit nodig is. Een hond is een roofdier. Zover ik iets verstand van honden heb, weet ik dat honden zeker in een groep goed kunnen samenwerken als zij gaan jagen. Zeker het type honden die deze dame bij zich had. Dat maakt dat een groep honden voor een paard een stuk gevaarlijker is dan één losse hond en deze situatie extra risicovol.

De groep losse honden is erg spannend want als het paard zou gaan vluchten zal mogelijk dit een aanleiding zijn voor de groep honden om er achter aan te gaan. Ik ben mij op zo´n  moment erg bewust van de 600 kilo onder mij en de enorme krachten die hierbij horen. Hij zal zich bewust zijn van de spanning in mijn lijf, ook al probeer ik die zo min mogelijk aanwezig te laten zijn.

Deze situatie neemt risico´s mee voor Jack en mij, maar ook voor de honden. Een paard dat (in paniek) aan de kletter gaat is niet eenvoudig weer tot rust te krijgen. Hij checkt dan bijvoorbeeld niet meer of ik ook onder die laaghangende tak door kan. Zeker niet als het paard ook nog achtervolgd wordt. En als de honden dichterbij ons zouden komen omdat ik het paard tot rust kan krijgen of als de honden het paard hebben kunnen inhalen kan ik niet uitsluiten dat het paard van zich af zal trappen om zich te verdedigen. Een schop van een paard levert meestal flinke schade aan bij de hond, als het al niet dodelijk is.

Ik heb dus geprobeerd om deze risicovolle situatie zo goed mogelijk te begeleiden door mijn paard naar de naar ons toekomende honden te laten kijken. Hij kan dan het mogelijke gevaar aan zien komen in plaats er door te worden verrast. Daarnaast is een stilstaand paard minder interessant voor een hond en kiezen ze er meestal voor om door te lopen of toch naar het baasje te luisteren.

Uiteindelijk was dit ook wat er gebeurde. De honden liepen door en ik kon Jack weer van het gevaar afdraaien en zo konden we samen verder ons pad vervolgen. Af en toe nog achterom kijkend of het veilig bleef.

Ik denk dat ik mijn verantwoordelijkheid heb genomen. Graag was ik met de dame in kwestie in gesprek gegaan over verantwoordelijkheid. Hoe zij dat ziet bij een ontmoeting tussen een paard en een groep honden. Wederzijds begrip te creëren om escalatie voor alle partijen te voorkomen, zodat wij elkaar de volgende keer weer in vertrouwen kunnen ontmoeten. En ik weer meer ontspannen en met vertrouwen in het bos kan rijden.

Verantwoordelijkheid, de deugd van deze week.

•            Op welke wijze zet jij je verantwoordelijkheid in?

Verdraagzaamheid, de deugd van deze week.
Er wordt wel gezegd dat er geen grotere deugd is dan Verdraagzaamheid. Als ik daar over nadenk, kan ik mij daar wel wat bij voorstellen. Zeker als ik het koppel aan de tijd waarin wij leven. De gemoedstoestanden lopen weer steeds meer op. De rust en verbondenheid veranderd. Een verzoek om zuinig te zijn met het water wordt door een grote groep van de hand gewezen, er wordt weer in grote groepen mensen bij elkaar geprotesteerd. Denk aan de gebeurtenissen in Minneapolis. En zeker die protesten zegt alles over verdraagzaamheid wat betreft doelgroepen, rassen, seksuele geaardheid en blijken we weer steeds verder van elkaar af te drijven. Of is het wellicht nooit weggeweest?

Ik hoop dat als er meer mensen zich bezig gaan houden met yoga er misschien ook wat meer verdraagzaamheid zou kunnen zijn.
Wanneer je bezig bent met de yogahoudingen wordt er ook een beroep gedaan op je verdraagzaamheid. Stress kan je dan beter verdragen doordat een grotere verdraagzaamheid ontwikkeld in lichaam en geest. “Als je je kunt aanpassen en evenwicht kunt vinden in een wereld die altijd bewegelijk en instabiel is, leer je de onophoudelijke veranderingen en verschillen te verdragen”, aldus Iyengar (Iyengar die in 2014 op 95-jarige leeftijd overleed, speelde een belangrijke rol in de verspreiding van yoga over de hele wereld).

Als je eens wilt reflecteren op de deugd Verdraagzaamheid kunnen onderstaande reflectievragen je daar wellicht bij helpen.
– In hoeverre zou jij jezelf als verdraagzaam omschrijven?
– Waar eindigt voor jou verdraagzaamheid en begint rechtvaardigheid?
– Wat kunnen we doen om verdraagzaamheid te bevorderen?

Ik wens jullie een mooie week!

We zijn alweer een week verder. In het bos kleuren de bladeren steeds groenen en voller. Altijd mooi om te zien hoe het bos weer veranderd naar het zomerkleed. Daar waar je een paar weken terug nog door de bomen heen kon kijken, moet je nu goed turen om wild te kunnen spotten.

In de afgelopen week heb ik regelmatig jonge reetjes mogen zien. Het is de geboortetijd van de reeën. In het Edese bos heb ik zelfs een tweeling gezien. Ik heb het geluk dat Jack mij helpt op te letten. Het blijft elke keer weer een klein wonder. Vaak ziet of hoort hij het wild eerder dan mij. Een kleine verandering in zijn gedrag van oplettendheid betekend voor mij iets beter kijken. Soms zie ik dan niet wat hij meent te zien of te horen en vertel hem dat “hij ze ziet vliegen”. Maar eigenlijk weet ik wel beter; “The horse is always right” (Pat Parelli). Met eerbied kijk ik in stilte om mij heen en reflecteer ik op het leven.

Persconferentie

De petities om eerder te starten met de yoga hebben er tot nu toe niet toe geleid dat we ook al in het Kulturhus eerder mogen starten. Misschien helaas, maar een besluit is een besluit en geeft wellicht ook duidelijkheid en rust. Mij wel. Ik wacht met de binnen yoga tot daar groen licht voor is, donker groen. Hoe we dat gaan organiseren komt later wel. Ik heb er vertrouwen in dat we daar samen wel uitkomen. Ik ben mij bewust dat we onderdeel zijn van een groter geheel en al het leven kostbaar is.

Eerbied.

De deugd van deze week. Het “nieuwe normaal”; met eerbied met elkaar omgaan. Bewust zijn dat we deel uitmaken van een groter geheel. Dat zijn de zinnen die mij op dit moment opvallen en hoe ik deze ik kan zetten. Eerbied is niet alleen voor de grijze haren, Eerbied is breder, dieper. Welke zin raakt jou als je de kaart leest? Wat betekend Eerbied voor jou? Neem eens tijd voor reflectie op de deugd Eerbied.

Yoga met poezen.
Begin april hebben we afscheid genomen van onze Ranka. Ze was net 19 jaar geworden. Ze heeft een mooi leven gehad en het was tijd om haar te laten gaan. We zullen onze dappere en bescheiden poes nooit vergeten.

Gisteren is Lotje bij ons gekomen. Een kitten van 8 weken. Prachtig en bijzonder van kleur. Ze zit nog even apart omdat we de kennismaking met Pippie rustig en zorgvuldig willen laten verlopen. Ze krijgt regelmatig een boel aandacht in haar eigen kamertje. Ze eet goed, is actief en ondernemend om vervolgens weer diep in slaap te vallen. Binnenkort mag ze mee doen met de yoga. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaat vinden!

“Sommige mensen laten de dingen gewoon gebeuren, wie doelgericht is bepaald zelf wat er gebeurt”.

Doelgerichtheid.

Je zit al een paar weken thuis, zonder werk, omdat er een Lock-down is. Ondertussen heb je al geleerd om te gaan met de angst en onzekerheden die de pandemie met zich meebrengt en wen je aan het “nieuwe normaal”. Je beschikt over een zee van tijd. Je gaat op zoek naar een dag invulling. Je zoekt alternatieven voor je huidige baan, je verft je huis van binnen en van buiten, de tuin wordt op orde gebracht, je doet eens een extra voorjaarsschoonmaak en brengt de rotzooi naar de stort, je struint internet af naar gratis cursussen…. Maar dan raakt je creativiteit op, je kracht neemt af en je wordt moe van het bedenken van dingen om er een zinvolle dag van te maken. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik kreeg een periode van dingen uitstellen, want wat vandaag kan, dat kan morgen ook wel. De dag gaat vanzelf weer voorbij.

En dan deze week de deugd Doelgerichtheid die mij er weer aan herinnerd hoe belangrijk het is en blijft om doelen te stellen. Doelen geven richting, energie, vergroten doorzettingsvermogen en creativiteit. Het niet laten gebeuren, maar zelf bepalen wat er gebeurt!

Dus, vanmorgen eerst het huis weer eigen gemaakt (zoals mijn zonen dat afgelopen week tijdens mijn afwezigheid hadden gedaan ?) en nu zit ik weer achter mijn laptop. Mijn doel voor vandaag is om mogelijkheden te creëren om buiten de yogalessen weer op te starten!

“Doelgerichtheid helpt me mijn doel te bereiken”.

Dus volgende week start ik mijn eerste buitenyogales in Ede, op een mooie besloten plek bij het bos. Ik heb er zin in!

Alweer een nieuwe week voor ons. Redden jullie het nog een beetje? Eerlijk gezegd begin ik het behoorlijk zat te worden. De eerste weken lukte het mij nog wel om bezigheden te zoeken, mijzelf een zinnige dagbesteding te geven. Maar ik moet toegeven dat ik de afgelopen week ook wel af en toe een dipje had. De kapster die afgelopen week bij Jinek zat vertolkte eigenlijk heel mooi mijn gevoel “ik heb het gevoel mijn identiteit kwijt te raken”. Ze gaf woorden aan mijn gevoel. Yogalessen geven is wat ik doe, wie ik ben en wie ik wil zijn. Daar krijg ik mijn energie van. De contacten met mensen, iets te mogen geven en daar weer zoveel terug voor te krijgen. Elke dag probeer je dan weer dingen te bedenken die je dat gevoel opleveren. Maar mijn creativiteit is wel een beetje op, mijn lijf doet zeer. Afgelopen weekend heb ik mij weer geprobeerd te herpakken, een plan te maken. Want ik denk dat we er nog lang niet zijn. Ik zet Vertrouwen in en weet dat het goed gaat komen! “Get up. On my feet!

De week van herdenken en vrijheid vieren, de week van 4 en 5 mei. Dit jaar 75 jaar geleden. Het zou bol staan van de festiviteiten. Een bijzondere tijd om juist in deze periode te herdenken. Wellicht kunnen wij die de oorlog niet hebben meegemaakt ons een beetje inleven hoe het 75 jaar geleden is geweest om te leven in angst, met onzekerheden, opgesloten te zijn of de straat niet zomaar op mogen gaan. Ja, misschien, een klein beetje, maar ook weer helemaal niet. De wereld is veranderd, de mensen zijn veranderd. Het is echt een hele andere tijd.

Inlevingsvermogen is echt iets anders. Luisteren naar het verhaal van iemand die in oorlogtijd niet het huis uit mocht is toch echt niet te vergelijken met iemand die nu niet naar buiten mag omdat hij symptomen van Corona heeft. Leef je eens in in die tijd, hoe het voor diegene moet zijn geweest. Vorm je een beeld en luister naar degene die het verhaal vertelt zonder de vergelijking te maken met nu. Ruik zo mogelijk de geuren, hoor de geluiden. Schakel je eigen gedachten juist even uit. Het zal best moeilijk zijn, want je denkt juist nu dingen te herkennen. Een beetje beter kunnen we ons het misschien wel voorstellen….

Inlevingsvermogen. De deugd voor komende week. Bij Inlevingsvermogen onderken je de gevoelens van anderen. Het is het vermogen om je voor te stellen hoe het is om iemand anders te zijn of om in een andere situatie te zijn.

Helaas zijn we in de praktijk vaak met onszelf bezig. We vormen continue, de hele dag door, gedachten, meningen en oordelen. Wist je dat dit 2 tot 3 keer sneller gaat dan dat we praten?

Invullen voor een ander is dus zo gebeurd. Dit proces staat vrijwel nooit stil. We zien de wereld vanuit ons eigen perspectief. Niet zo gek natuurlijk. We leven dan ook 24 uur per dag en 7 dagen per week met onszelf.

Stel je eens voor dat je in gesprek bent met iemand. Hij vertelt over de effecten die deze Coronacrisis op hem heeft. Omdat je je wellicht herkent in deze situatie vorm je een beeld vanuit je eigen perspectief van zijn situatie. Maar omdat hij jouw niet is en jij hem niet, kun je je afvragen of dit beeld klopt met hoe hij de Coronacrisis daadwerkelijk beleeft. En wat hij jouw vertellen wil.

Om je in te leven in de ander is het nodig om bewust na te denken. Even niet de focus op jezelf en je eigen gedachten, maar met je aandacht en emoties stilstaan bij de ander. Kijk en luister eens zonder oordeel. Wie is die persoon? Hoe zou het zijn als ik in zijn of haar schoenen zou staan?

Lees eens de deugdenkaart Inlevingsvermogen.

• Welke zin springt er voor jou uit?
• Wat zou je de komende week extra aandacht kunnen geven? 

5 mei 16:55 uur: “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder”.

ENTHOUSIASME.

Vandaag is het Koningsdag, of anders gezegd in deze tijd Woningsdag. Ik ben benieuwd hoeveel mensen vandaag toch niet enigszins op zoek gaan naar het gevoel van Koningsdag. Toch naar buiten gaan, gezelligheid op zoeken, andere mensen willen zien. Net even dat traditionele gevoel dat we altijd hebben op Koningsdag. Op welke manier we het dan ook vieren of juist niet vieren.

De zon schijnt strak blauw, wat zou deze zon geweldig hebben kunnen bijdragen aan alle festiviteiten. Juist bij deze momenten valt het op hoe veel waarde we vaak hechten aan dit soort tradities en het gemis dat we het nu zonder moeten doen. Ze zorgen op welke wijze dan ook voor afleiding in ons leven, maar ook structuur. Aan beidde hebben we volgens mij behoefte. We leven van de ene bijzondere dag naar de andere. 

Lintje!

Afgelopen vrijdag heeft mijn man, een lintje ontvangen. Nou ja, deze is toegezegd, want opspelden is er vooralsnog niet bij. Dat zou dan denk ik meer een vorm van darten vanaf 1 ½ meter worden en gezien het feit dat we zo min mogelijk extra slachtoffers willen is uitstellen een betere optie.

De burgemeester heeft hem persoonlijk telefonisch op de hoogte gesteld dat “het zijne majesteit de koning behaagd heeft om hem een lintje te gunnen!” Totaal overdonderd door het nieuws en het feit dat zijn vrouw maanden lang een geheim voor hem had. “Wie kan je eigenlijk nog vertrouwen?”?

Ik wist al vanaf het begin van het jaar dat hij hiervoor was aangedragen door de belangenvereniging Wekerom. Het schijnt nog een heel karwei te zijn om iemand voor te dragen, daar zit een boel uitzoekwerk in. Je krijgt dit dus blijkbaar niet zomaar.

Eigenlijk vond hij “een lintje” altijd maar wat onzin. “Wat moet je ermee”. Maar na het telefoontje van onze Burgervader startte de tam-tam. En hiermee spontane (Coronaproof) bezoekjes, telefoontjes, bloemen, fotomomentjes, appjes, een vlag van de buren. Dan blijkt deze aandacht toch wel erg fijn. Waardering en erkenning voor alles wat hij belangeloos gedaan heeft. Waar hij veel van zijn vrije tijd en enthousiasme voor ingezet heeft.

Al met al werd het een bijzondere dag. Ook ik had niet gedacht dat het zo zou zijn. Ik heb genoten van al die mensen die hem openlijk waardeerden voor dat wat hij gedaan heeft.

Ieder mens heeft een hoofddeugd. Een deugd die boven alles jou typeert. Bij mijn man is dat Enthousiasme. Wat leuk dat dit nu de deugd van de week is.

Lees de deugd Enthousiasme eens, die ook nog eens oranje blijkt te zijn! En kijk wat je van de kaart mee kunt nemen naar vandaag.

Hang de vlag gezellig buiten! Ik wens jullie een hele fijne Woningsdag! 

X Namaste

Lian

Verbondenheid tijdens de coronacrisis en daarna.

De laatste jaren zag ik een maatschappij die steeds meer verharde. Ieder in zijn of haar eigen groepje, groepsvorming. Je sterker voelen met elkaar, tegen de ander. De mens is nou eenmaal een sociaal wezen en zoekt graag steun bij gelijkgestemde. Iemand die je begrijpt en de zelfde dingen deelt. Het is natuurlijk fijn om je verbonden te voelen met anderen en je veilig te voelen. Veiligheid is een basisbehoefte van de mens. Je hebt het nodig om te groeien en te ontwikkelen.

Groepsvorming heeft altijd bestaan. Bij vriendengroepen, motorclubs, verenigingen, kerkgenootschappen, sportclubs etc.

Echter zag je ook steeds meer het gevaar van groepsvorming. Een methode om jezelf sterker te voelen is om de ander kleiner te maken. Felle kritieken naar anders denkenden. Oordelen en veroordelen van anderen. Persoonlijk heb ik het ontstaan van bijvoorbeeld al de verschillende kerken nooit goed begrepen. En dan al zeker niet de oorlogen die hierdoor ontstaan. Geloven we niet allemaal in hetzelfde?

Als we kijken naar de Deugdengedachte is uit onderzoek gebleken dat we allemaal uitgaan van de 7 hoofddeugden: (Goddelijke deugden) Hoop, Geloof, Liefde, (Kardinale deugden) Wijsheid, Moed, Rechtvaardigheid en Matigheid. Dit is niet afhankelijk van religie, geslacht, leeftijd, seksualiteit etc. Dit zijn de deugden die ons binden.

Wat ik dan weer mooi vind van deze crisis is dat bij veel mensen de verschillen wegvallen en er een nieuwe vorm van verbondenheid ontstaat. Verbondenheid met allerlei mensen om ons heen die we misschien eerst niet of niet zo goed (meer) zagen. Verbondenheid waarin we herkennen wat we met anderen gemeenschappelijk hebben. We opnieuw bewust worden van onze deugden zoals Kracht, Humor, Creativiteit. En misschien heb je de afgelopen week de wereld zonder oordeel, in alle Openheid kunnen ontdekken. Laten we ons richten op het positieve, ik geloof dat de mens in wezen goed is.

Verbondenheid.

Als je de deugd Verbondenheid gelezen hebt. Sta dan eens stil bij de volgende vragen.

Reflectievragen

• Waar denk jij het eerst aan bij de deugd verbondenheid?
• Met wie onderhoud jij momenteel contact?
• Met wie ben je min of meer ‘uit verbinding’ geraakt?
• Ben je door het verplichte isolement meer of minder in verbinding met anderen?
• Ben je meer of minder in verbinding met jezelf?
• Op welke manier ervaar je verbondenheid met de wereld?

Wat mis je? Met wie wil je straks – als het kan/mag – weer heel graag verbondenheid?

Welke zin op de deugdenkaart wil je deze week meenemen?

Hoe is het voor je, om deze vragen zonder oordeel (goed, slecht, jammer, erg, prettig, leuk, etc.) te beantwoorden?