Online….

Gisteravond zat Lotje al vol verwachting naar de laptop te staren. Wie logt er dit keer in? Bij wie mogen we vanavond even meekijken?

Eén voor één wordt er ingelogd. Met sommige heb ik nog even een praatje, een ander geeft aan nog gauw even de afwas weg te moeten werken. De meeste nestelen zichzelf al vast in hun “Yin-nest”. Of rommelen nog wat met de muziek. Voordat de les begint en iedereen ingelogd is heb ik allemaal kleine schermpjes. Hier zie ik dan mijn gezellige yogi’s en yogini’s in beeld. Soms een heel gezin die mij zichtbaar hebben gemaakt op de breedbeeld tv. Allemaal op hun eigen zelf ingerichte knusse plekje. Te midden van kussens, dekentjes en warme sokken. Het is erg fijn om op deze manier toch even contact te hebben. Als de les begint plug ik mijn microfoon in en kan ik niemand meer horen. Ik concentreer mij op de les. Regelmatig kijk ik op het scherm, maar de meeste deelnemers zijn niet meer zichtbaar. Het is te donker of ze liggen uit beeld. Op dit soort momenten vind ik het soms lastig om niet te kunnen zien wat er gebeurt, maar ik vertrouw erop dat het oké is.

Als ik aan het eind van de les de Tingsha’s 3x laat klingelen verschijnen alle deelnemers weer één voor één in beeld en ben ik dankbaar voor hun aanwezigheid. Als na de les vervolgens één voor één weer iedereen afscheid neemt en uit beeld verdwijnt, maak ik zachtjes die ene wakker die lekker in slaap is gevallen. Het is oké, blijkbaar was dit wat je nodig had. Fijne avond, graag tot volgende week!

Hoe fijn is het dat die volgende week één voor één weer mijn beeldscherm gevuld wordt met kleine schermpjes.

Namaste