Als kind keek ik graag naar Pippi Langkous. Een sterk meisje die niemand leek nodig te hebben en die helemaal alleen voor zichzelf kon zorgen. Pippi zag het leven als één groot feest boordevol mogelijkheden en fantaseerde er op los. Een creatieve en speelse geest die open en onbevangen in het leven stond. Ze had een aapje, meneer Nilsson en een paard! Ze noemde het paard Witje, omdat ze eigenlijk geen naam wist te verzinnen. Maar eigenlijk was het paard niet alleen wit, maar had het ook nog stippen… Pippi kende geen wetjes en regeltjes van fatsoen. Of de haast die ontstaat in je volwassen leven, waar je altijd maar tijd te kort lijkt te komen. En druk bent met serieus gedoe. Sinds een aantal jaren heb ik mijn eigen Witje, ik noem hem Jack en heb ik zelfs twéé apenkoppen. Samen met Jack heb ik ontdekt dat ook ik soms anderen nodig heb. En heb ik ontdekt waar de lessen van Pippi over gingen: Je hart volgen, gaan staan voor wie je bent en gelukkig zijn! We noemen het Pippikracht. Je kunt meer dan je denkt. 
Je eigen Pippikracht ontdekken? Let me know!